در اینجا چند توصیه سازمان ملل متحد برای مبارزه با فساد ارائه می شود.

• دولت هایی که با موفقیت به فساد حمله می کنند، به نظر شهروندان شان خیلی مشروع تر اند و ثبات و اعتماد ایجاد می کنند.

• لازم است محیطی ایجاد شود که در آن حاکمیت قانون غلبه دارد.

• وقتی شهروندان و شرکت ها اطمینان داشته باشند نهادهای حقوقی به اختلافات به نحوی عادلانه و صادقانه رسیدگی می کنند، می توان به طور مؤثری تأثیر جرایم سازمان یافته، قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و تروریسم را محدود کرد.

• رفاه آینده به کیفیت و عملکرد سیستم آموزشی بستگی دارد. اطمینان از اینکه منابع مالی آموزشی به شیوه ای منصفانه و شفاف اداره می شود، از باارزشمند ترین دارایی کشور - یعنی فرزندان آن پشتیبانی می کند.

• امتناع از مشارکت در فعالیت هایی که قانونی و شفاف نیستند سرمایه گذاری داخلی و خارجی را افزایش می دهد. سرمایه گذاران بیشتر مایل به سرمایه گذاری در کشورهایی هستند که می بینند منابع مالی در جیب مقامات فاسد قرار نمی گیرد.

• ریشه کن کردن فساد به توسعه اجتماعی و اقتصادی کمک می کند. زمانی که فرار مالیاتی فاسد از میان برداشته می شود، شرکت های کوچک و بزرگ راحت تر در کسب و کار باقی می مانند.

• ایجاد بخش سلامت خوب و مفید یکی از مهمترین خدماتی است که به شهروندان ارائه می شود، زیرا زندگی ها را نجات می دهد.

• سازمان های غیر دولتی و جامعه مدنی می توانند با فساد مبارزه کنند.

• برابری و عدالت برای همه، برای ثبات و رشد کشور ضروری است. همچنین کمک می کند تا به طور مؤثر با جرم و جنایت مبارزه شود.

• با مشارکت دادن جوانان در بحث درباره اینکه چه رفتاری اخلاقی است، فساد چیست و راه های مبارزه با آن چیست و تشویق جوانان به تقاضای حق خود برای تحصیل می توان با فساد مبارزه کرد.

• اطمینان از اینکه نسل های آینده به گونه ای پرورش یابند که انتظار داشته باشند در کشورشان فساد وجود نداشته باشد یکی از بهترین ابزار برای اطمینان از آینده ای روشن است.

• اگر به سازمان ها، بخش خصوصی، سازمان های دولتی و مردم گفته شود یک میدان بازی برابر برای همه وجود دارد، رقابت در یک کشور بهبود می یابد.

• وقتی محیط کسب و کار باز و شفاف باشد، کسب و کارهای ملی و بین المللی بیشتر احتمال دارد که سرمایه گذاری کنند.

• باید از قوانین رقابت عادلانه پیروی شود.

• فساد می تواند محافظ شرکت های بدنام در رقابت باشد، بنابراین شرکت های ناکارآمد را قادر می کند به حیاتشان ادامه دهند و بازار از شکل طبیعی خارج می شود.

• باید آگاهی عمومی، آگاهی رسانه ها و دولت ها درباره هزینه های فساد در سیستم مراقبت های بهداشتی افزایش یابد.

• نظارت از نزدیک رسانه ها و عموم مردم بر فعالیت های دولت روش ثابت شده ای برای نگهداشن دولت ها در مسیر درست است.

• آموزش و پرورش با همکاری با سازمان های غیر دولتی فعال در این زمینه می تواند عموم را آگاه کند.

• NGO ها، سازمان های غیردولتی و رسانه ها می توانند کمک کنند پروژه های آموزشی شفاف شود و منابع مالی به جایی که مد نظر است فرستاده شود.

• باید فعالیت های بخش خصوصی از سوی رسانه ها پوشش داده شود.

• بخشی از ارزش یک شرکت، اعتبار آن در نگاه مصرف کنندگان است. انتشار روش های فاسدی که این شرکت ها به کار می گیرند و کارهای خوبی که انجام می دهند، ابزار قدرتمندی برای انجام تجارت در زیر سایه حاکمیت قانون و شیوه های خوب بین المللی است.

• نحوه خبرپراکنی صحیح آموزش داده شود و از اتحادیه های مستقل روزنامه نگاران حمایت شود.

• یک رسانه قوی، آزاد و حرفه ای شاخص رشد و توسعه است. باید از فعالیت های روزنامه نگاری حرفه ای و پیوستن روزنامه نگاران به اتحادیه های مستقل روزنامه نگاران حمایت کرد.

• ایجاد ارتباط میان منابع محلی و ملی و سپس استفاده از اطلاعات جمع آوری شده برای اطلاع رسانی به مردم، یک ابزار قدرتمند است.

• با اجرای روش های تحمل صفر در برابر فساد ثبات اقتصادی ایجاد می شود.

• یک جامعه تجاری شفاف و باز، سنگ بنای هر دموکراسی قوی ای است.

• باید سیاست ها درباره قبول هدایا، زنجیره تأمین، افشاگری درباره سوء استفاده ها و دیگر مسائل مربوط به فساد مشخص شود و به همه کارکنان درباره آنها آموزش داده شود.

• کارکنان اگر احساس اطمینان کنند که در محیط عادلانه و درست کار می کنند بهتر کار خواهند کرد.

• حمایت از یک سیستم آموزشی قوی از طریق حمایت و کمک های مالی سرمایه گذاری خوبی برای آینده است.

• اقدامات ضد فساد به طور جدی اجرا شود و از حسابرسان مستقل استفاده گردد.

• استراتژی های مبارزه با فساد به گفت و گوی اجتماعی تبدیل شود.

• برای بخش خصوصی ای که رشوه می دهد و هزینه اضافی ای برای مذاکره با مقامات فاسد پرداخت می کند جریمه های قانونی و مالی قراردادها افزایش یابد.

• باید از قوانین در مورد رقابت عادلانه پیروی کرد.

• اطمینان حاصل شود شرکت هایی که خدمات بهداشتی ارائه می دهند، از شیوه های خوب بین المللی برای ارائه خدمات استفاده می کنند. به عنوان مثال، اجازه ورود داروهای تقلبی به بازار به دلایل حرص و آز می تواند کل جامعه را به خطر بیندازد.

• شهروندان نباید چشم خود را به اقداماتی که بخش خصوصی (یا دولتی) برای کسب سودشان انجام می دهند ببندند.

• اطمینان از این که به کارکنان دولت دستمزد مناسبی پرداخت می شود و این که آنها در جیب شان پول دارند، راهی برای مبارزه با وسوسه گرفتن رشوه است.

• از کسانی که زندگی و معیشت شان را در معرض خطر قرار می دهند تا افراد فاسد را افشا کنند و آنها را به دست عدالت برسانند حفاظت شود.

• وقتی افراد متوجه شوند افشای فساد آنها را در وضعیت ناامنی قرار نمی دهد افراد بیشتری به این کار روی می آورند.

• فراموش نکنیم که معلمان ما فرزندانمان را آموزش می دهند و از آنها مراقبت می کنند.

• استراتژی های ضد فساد وارد گفتگوی اجتماعی شود و بخش کسب و کار مطمئن شود که تحمل در مقابل فساد صفر است.

• محیط کسب و کار غیر فاسد نه تنها برای کسانی که در آن کسب و کارند، بلکه برای مشتریان بالقوه نیز جذاب است.

• حفاظت از عدالت و ارتقای آن و شفافیت از طریق اقدامات جمعی به شدت به توسعه کمک می کند و فقر را کاهش می دهد.

• دستمزد منصفانه و شرایط کاری خوب برای کارکنان مراقبت های بهداشتی فراهم شود.

• باید هر فردی درباره حاکمیت قانون و آنچه دولت برای مبارزه با فساد به آن متعهد است آموزش ببیند.

• شهروند آگاه بودن، نه تنها برای یک دموکراسی سالم حیاتی است، بلکه مقامات منتخب را مسئول اقدامات شان نگه می دارد.

• گزارش وقوع فساد به مقامات. با این کار مقابل فاسد می ایستیم.

• به بچه هایمان آموزش دهیم که فساد غیر قابل قبول است.

• والدین می توانند به فرزندان شان ارزش یکپارچگی و اتحاد را آموزش دهند.

• از پرداخت و یا دریافت رشوه، هزینه های تسهیل یا هدیه خودداری کنیم.

• نپذیرفتن پاداش های غیرقانونی برای کارهایی که انجام می شود یا باید انجام شود پیام قوی ای را نه فقط برای افرادی که سعی می کنند به خواست های خود برسند، بلکه برای کسانی که با آنها همکاری می کنند ارسال می کند.

• به مقامات منتخب یادآوری شود که مبارزه با فساد باید بخشی جدایی ناپذیر از تمام سیاست های توسعه ای باشد.

• به کسانی که سرکار می آورید یادآوری کنید که آنها جامعه تان و آرمان های شما را در داخل و خارج از کشور نمایندگی می کنند و این نه تنها حق شماست، بلکه مسئولیت شما است.

• لزوم دسترسی آسان و شفاف به اطلاعات بهداشتی در خدماتی که شهروندان حق دارند و هزینه های آنها.